Λαϊκή Επιτροπή Πολίχνης Θεσσαλονίκης: Γράμμα από γονείς σε γονείς - 902.gr
Ένα γράμμα έγραψαν και απευθύνουν οι γονείς της Λαϊκής Επιτροπής Πολίχνης Θεσσαλονίκης προς τους γονείς για τα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά, οι γονείς, η λαϊκή οικογένεια, βάζοντας ζητήματα προβληματισμού, κάνοντας ταυτόχρονα κάλεσμα για κοινή συμπόρευση και δράση. Αναλυτικά:
«Συνάδελφε, συναγωνιστή της ζωής ΓΟΝΕΑ,
Προσπαθούμε με αυτόν τον τρόπο να έρθουμε σε επαφή μαζί σου όχι τόσο για να σε πείσουμε για τις απόψεις μας, γιατί αυτό δεν γίνεται μέσα από ένα χαρτί, όσο για να θέσουμε κάποιους μικρούς προβληματισμούς που μπορούν να αποτελέσουν τη στοιχειώδη βάση μιας συζήτησης.
Γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες μιας ανελέητης επίθεσης που έχουν κηρύξει μαζί σαν καλοί συνεργάτες ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΤΡΟΪΚΑ και Ευρωπαϊκή Ένωση, επίθεση που διττό στόχο έχει από τη μια πλευρά την οικονομική δυσπραγία της κάθε οικογένειας, γιατί μόνο έτσι μπορούν να κερδίζουν κάποιοι άλλοι και από την άλλη μέσα από αυτή τη διαδικασία να πετύχουν ένα μεγάλο πλήγμα στην ψυχοσύνθεση της οικογένειας και της κοινωνίας γενικά. Δεν θέλουν μόνο έναν εξαθλιωμένο οικονομικά γονιό, αλλά ένα γονιό που θα έχει χάσει τα αντανακλαστικά του, τις αντοχές του, τη διάθεσή του να αντισταθεί. Τα μέτρα τους προσιδιάζουν σε εργασιακό Μεσαίωνα για τους εργαζόμενους που έχουν δουλειά και για τους εργαζόμενους - ανέργους - σε επαιτεία. Δεν θα ήταν υπερβολή να λέγαμε ότι θέλουν να μας συνηθίσουν στην ιδέα να πιστέψουμε πως θα είναι ευκολότερο να πεθάνουμε από το να ζούμε.
Έχουν τη δυνατότητα να το πετύχουν;
Έχουν όσο τους αφήνουμε εμείς να το κάνουν.
Τίποτα δεν μπορούν να μας πάρουν αν δεν τους το δώσουμε.
Μέσα μαζικής ενημέρωσης και κόμματα, που συμπλέουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στη διαχείριση αυτής της καπιταλιστικής κρίσης, βομβαρδίζουν ολημερίς, επιχειρηματολογώντας για την αναγκαιότητα των μέτρων τους. Αποκρύβουν εσκεμμένα την αιτία είτε παραπληροφορώντας, λέγοντας ότι για την κρίση φταίει ο υπέρογκος, ο ανοργάνωτος, ο γεμάτος ρεμούλα δημόσιος τομέας, είτε χρησιμοποιώντας μια πιο αποκρουστική επιχειρηματολογία που ενοχοποιεί τους μετανάστες, αποκρύβοντας ακόμη και από αυτό την πραγματική αιτία της εδώ παρουσίας τους (πόλεμοι, φτώχεια, θρησκευτικές διαφορές) ή ο μικρός ελεύθερος επαγγελματίας που δεν κόβει αποδείξεις ή κάθε άλλη κοινωνική ομάδα που μπαίνει στο στόχο τους ανάλογα με τα μέτρα που θέλουν να πάρουν.
Το θέμα είναι ότι η ιστορία δεν τελειώνει εδώ.
Στις επιδιώξεις τους είναι και η νέα γενιά. Επιθυμούν τον πειθαναγκασμό των νέων στις ορέξεις τους. Θέλουν με τα προγράμματά τους, όπως τα έχουν βαφτίσει, να δημιουργήσουν τους μελλοντικούς τους δουλοπάροικους, όχι μόνον των 300 ευρώ, αλλά και παιδιά που θα είναι γερασμένα πριν καν βγουν στην παραγωγή. Φιλοσοφία της πολιτικής τους είναι, όπως αυτή εκφράζεται μέσα από το πρόγραμμα σπουδών, να βγάλουν έναν μαθητή "ικανό" (για την παραγωγή φυσικά) και όχι ένα μαθητή με γνώσεις. Γιατί μαθητής με γνώσεις και με προϋποθέσεις σημαίνει άνθρωπος με περισσότερη ελευθερία στη σκέψη, άρα και εξοπλισμένος να βλέπει τις πραγματικές αιτίες των προβλημάτων.
Σε αυτήν τη λογική θέλουν να μας εντάξουν. Πιστεύουμε σαν γονείς ότι έχοντας τα παιδιά μας μακριά από οποιαδήποτε άλλη άποψη που προσιδιάζει σε αντίσταση και αγώνα, κρατώντας τα "ΑΠΟΣΤΕΙΡΩΜΕΝΑ", διατηρώντας τα σε μια νοητή γυάλα, μειώνουμε τους κινδύνους που στοχεύουν στη μη ολοκλήρωση της προσωπικότητας του παιδιού.
Αυτό είναι το σχέδιό τους και προσπαθούν, εκμεταλλευόμενοι τη λογική αγωνία που έχουμε ως γονείς να προστατεύουμε τα παιδιά μας, να μας κάνουν να υιοθετήσουμε την αισχρή αντίληψή τους ως δική μας.
Αυταπάτες και πάλι αυταπάτες. Αλήθεια ποιος νέος, ποιος έφηβος μπορεί να μείνει μακριά από προβλήματα που αφορούν το μέλλον του, όταν είναι πολύ πιθανόν ο γονιός στο σπίτι να είναι άνεργος, να ζει με δανεικά, να φοβάται μην τυχόν και αρρωστήσει και χρειαστεί πρόσβαση στα νοσοκομεία;
Η υγιής προσωπικότητα ενός εφήβου ζυμώνεται και διαμορφώνεται μόνον και μόνον τότε, όταν νιώσει ότι μπορεί να αποκτήσει την ελευθερία, μια ελευθερία που κατακτιέται μέσα από τη γνώση της ίδιας της πραγματικότητας, μια δραστηριότητα που απαιτεί ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΑΓΩΝΑ και ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ και σε αυτό δεν πρέπει να αποθαρρύνουμε τα παιδιά μας, αντιθέτως να τα ενθαρρύνουμε να αποκτήσουν κριτική σκέψη, ώστε μόνα τους να δεχτούν μέσα από τη δική τους εμπειρία τι να δεχτούν και τι να απορρίψουν.
ΓΙ' ΑΥΤΟ ΣΕ ΚΑΛΟΥΜΕ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙΣ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΕΛΛΟΝ.
Με συμπάθεια,
ΛΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΟΛΙΧΝΗΣ».
