Συγκέντρωση – Πικετοφορία Διαμαρτυρίας Για την υποβάθμιση της περιοχής μας και την μετατροπή της σε πιάτσα πορνείας και εμπορίου ναρκωτικών

     Η ΛΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ 

Μενεμένης & Γιαννιτσών-Μοναστηρίου
καλεί όλους τους γείτονες σε

Συγκέντρωση – Πικετοφορία       

                                                        Διαμαρτυρίας

   ΔΕΥΤΕΡΑ 17 ΔΕΚΕΜΒΡΗ

                            6:00 μ.μ.
 έξω απ τον παλιό πέτρινο μύλο
        στην οδό Γιαννιτσών 93

Σαν  Λαϊκή Επιτροπή , καλούμε  όλους τους  γείτονες σε  αγωνιστική ετοιμότητα  για κινητοποιήσεις  και παρεμβάσεις οργανωμένα και μαζικά ώστε να απαιτήσουμε όλοι μαζί  :

* Έργα  υποδομής , πολιτισμού  πάρκα  ,χώρους πράσινου και παιδικές χαρές στην υποβαθμισμένη περιοχή μας.
* Ασφαλή  και  ευκολοδιάβατα πεζοδρόμια  χωρίς τις κακοτεχνίες και τις αυθαιρεσίες  (ράμπες ,σπασμένες σχάρες υπονόμων ,κτλ ) που αποτελούν παγίδες θανάτου.
* Τον άμεσο καθαρισμό και την περίφραξη όλων των οικοπέδων δημοτικών και μη ,που έχουν μετατραπεί σε χώρους ρίψης σκουπιδιών και μπάζων , συνεύρεσης  εκδιδόμενων και πορνοπελατών ,και χώρους εμπορίας και διακίνησης ναρκωτικών ,με ευθύνη των όμορων δήμων.
* Τον επαρκή φωτισμό όλης της περιοχής μας
*Την απομάκρυνση  όλων των οίκων ανοχής  καθώς και των sex Show καταστημάτων  ,κέντρων γνωριμιών κτλ.
*Την απομάκρυνση απ την περιοχή μας των υπαίθριων παράνομων καντίνων  που λειτουργούν χωρίς να πληρούν ούτε στο ελάχιστο τους όρους λειτουργίας  του υγειονομικού και παραπέμπουν σε τριτοκοσμικές καταστάσεις.
*Επιπλέον ,με τον αγώνα μας να απαιτήσουμε την αλλαγή του νομικού πλαισίου που αφορά την παράνομη πορνεία ,την ποινική δίωξη των πορνοπελατών  και την οριστική εξάρθρωση των κυκλωμάτων μαστροπείας.

Η ΠΟΡΝΕΙΑ ΩΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΟΧΗ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Η πορνεία είναι μια ιστορική κοινωνική οικονομική σχέση. Είναι σχέση ανταλλαγής με εμπορευματικό χαρακτήρα.

Όπως όλα τα πράγματα στον καπιταλισμό γίνονται εμπορεύματα έτσι και οι σχέσεις των ανθρώπων και μάλιστα η πιο σημαντική σχέση του ανθρώπου αυτή του άντρα και της γυναίκας, εμπορευματοποιείται. Ο έρωτας γίνεται εμπόρευμα και φετιχοποιείται. Η αληθινή σχέση του άντρα προς τη γυναίκα υποκαθίσταται με την σχέση συναλλαγής και κυριαρχίας σαν αυτή που εμφανίζεται  στην πορνεία.

Η πορνεία είναι ιστορικό φαινόμενο και εμφανίζεται σε ένα ορισμένο κοινωνικό πλαίσιο. Βασίζεται πάνω στην κυριαρχία του άντρα πάνω στην γυναίκα η οποία κυριαρχία επίσης είναι σχέση ιστορική και διαμορφώνεται μέσα σε συγκεκριμένες πολιτικοκοινωνικές δομές.

Ο Ένγκελς έγραψε για την πορνεία  «… Ο εταιρισμός είναι ένας κοινωνικός θεσμός όπως οποιοσδήποτε άλλος. Συνεχίζει την παλιά σεξουαλική ελευθερία - υπέρ των ανδρών.
Στην πραγματικότητα, οι ανώτερες τάξεις δεν τον ανέχονται μονάχα, αλλά και συμμετέχουν ανοιχτά σε αυτόν, ενώ  τον καταδικάζουν  στα λόγια. Όμως στην πραγματικότητα αυτή η καταδίκη δεν αφορά καθόλου τους άνδρες που συμμετέχουν σε αυτόν, μα μονάχα τις γυναίκες! Αυτές προγράφονται και εξοστρακίζονται από  την κοινωνία, για να διακηρυχθεί έτσι, άλλη μια φορά, σαν θεμελιακός νόμος της κοινωνίας η απόλυτη κυριαρχία των αντρών πάνω στο γυναικείο φύλο.»        

Ο όρος «μη αναγκαστική πορνεία» είναι αμφισβητούμενος και χρησιμοποιείται καταχρηστικά από ανθρώπους ,που θέλουν μάλιστα  ,να λέγονται  προοδευτικοί και αριστεροί .
Η πορνεία ποτέ δεν μπορεί να γίνει με όρους ελευθερίας. Εμπεριέχει τη βία και τον καταναγκασμό. Πραγματώνεται πάντα με όρους κυριαρχίας των φύλων. Ακόμα και αν πραγματώνεται με τους καλύτερους δυνατούς όρους για το εκδιδόμενο άτομο.
  Καμιά γυναίκα δεν επιλέγει να γίνει πόρνη, μεταξύ άλλων επιλογών. Αν δεν είναι ο σωματέμπορος και ο νταβατζής που την εξαναγκάζει είναι οι υλικοί όροι της ζωής, η φτώχεια, η ανέχεια, ο αποκλεισμός. Έτσι δεν μπορούμε να μιλάμε για ελεύθερη επιλογή ακόμη και αν αυτή η επιλογή είναι προσωπική για κάποιες γυναίκες.

Παραδοσιακά η πορνεία και οι οίκοι ανοχής αποτελούσαν τους υπονόμους μέσα από τους οποίους  διοχετεύονταν όλο το περίσσευμα της αντρικής λίμπιντο. Λειτουργούσαν συνήθως στο περιθώριο της κοινωνίας, εκτονωτικά,  προς αποφυγή συγκρούσεων και εντάσεων μέσα στους κόλπους της ίδια της κοινωνίας.

Τα τελευταία 30 περίπου χρόνια και για την Ελλάδα από τη δεκαετία του 80 περίπου,  υπάρχουν σημαντικές αλλαγές στον τρόπο που εμφανίζεται η πορνεία. Από περιθωριακό φαινόμενο η πορνεία γίνεται μια ολόκληρη βιομηχανία και αρχίζει να αποτιμάται ως οικονομική δραστηριότητα με καθαρά οικονομικούς όρους, κόστους, αποδοτικότητας, κεφαλαιακής επένδυσης, απόσβεσης.

 Από το τέλος της δεκαετίας 80 έχουμε και στην Ελλάδα την εμφάνιση της νέας οικονομικά προσανατολισμένης πορνείας που διεξάγεται με  όρους προσφοράς και ζήτησης. Με όρους ελεύθερης αγοράς.

Μέχρι το 1991 οι Ελληνίδες αποτελούσαν τον κύριο όγκο των εκδιδομένων. Τα επόμενα χρόνια χάνουν το προβάδισμα και σήμερα είναι μειοψηφία.

Την περίοδο 1990-2000 υπήρξαν 80.000 εξαναγκαστικά εκδιδόμενες στην Ελλάδα!

Το 7% του συνόλου είναι ανήλικα άτομα. Το 1993 είναι έτος σταθμός: 4.000 νέες εκδιδόμενες στην αγορά, 52% αύξηση.

Μόνο το  9 %  των εκδιδόμενων γυναικών στην Ελλάδα είναι νόμιμες,  το υπόλοιπο 91% είναι παράνομες.

Κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο, 4.000.000 γυναικών και κοριτσιών αγοράζονται και πωλούνται ως σκλάβες, ως πόρνες, ως σύζυγοι.

Τρία είναι τα δίκτυα που έχουν μεγάλη δράση στην Ελλάδα. Το   Ουκρανικό, το Αλβανικό, το Βουλγαρικό . Λειτουργούν σε συνεργασία με τις ελληνικές αρχές σε πολλά επίπεδα: είσοδος στη χώρα, χαρτιά, εγκατάσταση, άδειες και προστασία μαγαζιών κ.λπ.

Ο πρόσφατος νόμος που ψηφίστηκε στην Ελλάδα  για την εμπορία ανθρώπων και τον εξαναγκασμό στην πορνεία  δεν προβλέπει τη λειτουργία υπηρεσιών ή κέντρων στα οποία μπορούν να φιλοξενηθούν τα θύματα της καταναγκαστικής πορνείας.

Τα θύματα δεν μπορούν να καταφύγουν στην αστυνομία για να σωθούν γιατί κατά κανόνα δεν έχουν νόμιμα χαρτιά. Εξ’ άλλου σε ποια αστυνομία να καταφύγουν και ποιόν να εμπιστευθούν όταν οι ίδιοι οι αστυνομικοί ,όπως πολλές φορές αποκαλύπτεται, μπορεί να είναι οι μαστροποί τους; 

Στο  10 % των υποθέσεων μαστροπείας που φτάνουν  στο Δικαστήριο εμπλέκονται αστυνομικοί.

Επίσης κάτω από ένα καθεστώς φόβου και απειλών  οι μάρτυρες δεν καταθέτουν

Τα θύματα ,σύμφωνα με τον ελληνικό νόμο, τιμωρούνται για παράνομη πορνεία , ενώ οι πελάτες όχι . Έτσι λοιπόν και εδώ όπως και στο βιασμό έχουμε συχνά την ίδια παράδοξη αντιστροφή: το θύμα διώκεται σαν θύτης  και ο θύτης δικαιώνεται σαν θύμα!!

Σε άλλες περιπτώσεις στη νομοθεσία, ο αποδέκτης παράνομων υπηρεσιών ή προϊόντων διώκεται. Στην περίπτωση της παράνομης πορνείας ο πελάτης δεν διώκεται αν και κατά κανόνα είναι το άτομο που είναι σε θέση να γνωρίζει αν η εκδιδόμενη εκδίδεται εξαναγκαστικά ή όχι. Η πορνική πελατεία μετατρέπει την απλή παρουσία στην πορνεία μια γυναίκας σε ενεργή πορνική δράση.  Ο πορνοπελάτης  μισθώνοντας μια γυναίκα ως εκδιδόμενη σε συνθήκες εξαναγκασμού, ολοκληρώνει την μετάπτωσή της σε εξαναγκαστικά εκδιδόμενη. Ο πελάτης δεν είναι εξωτερικό στοιχείο της πορνείας αλλά  συστατικό της στοιχείο και αναγκαίο όρο.

ΓΙΑΤΙ ΟΜΩΣ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ..ΓΙΑΤΙ ΕΘΕΛΟΤΥΦΛΕΙ ΤΟ ΑΣΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ  ΚΑΙ ΣΤΗΝΕΙ ΝΟΜΟΥΣ ΤΟΥ ΑΔΙΚΟΥ ΑΣΠΙΔΑ  ;

AΣ ΡΙΞΟΥΜΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΑ ΚΕΡΔΗ ΠΟΥ ΑΠΟΦΕΡΕΙ ΩΣ «ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ» Η ΠΟΡΝΕΙΑ

Απ το 1990 εώς το 2000 τα έσοδα της εξαναγκαστικής πορνείας είχαν 10πλασιαστεί  :   το 1990   135 εκατομμύρια  Ενώ  το  2000  1.100 εκατομμύρια  Ευρώ.

Η Παράνομη πεζοδρομιακή πορνεία διεκδικεί τη μερίδα του λέοντος  για τη δεκαετία 1990-2000:  4/5 του συνόλου ή το 82%.. Με βάση επίσημα στοιχεία (ΕΣΥΕ) ο τζίρος των κυκλωμάτων που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα από την πορνεία το 2010 έφτασε το 1 δισ. ευρώ! Κυκλώματα, λοιπόν, που υπάρχουν εδώ και χρόνια και κάνουν τεράστιους τζίρους. Γι' αυτά τα κυκλώματα δεν ακούστηκε λέξη, παρά μόνο κάποια κατασταλτικά μέτρα για τις ιερόδουλες.

Αξίζει, λοιπόν, να σημειώσουμε τα εξής:

Τον Απρίλη του 2010 εκπονήθηκε ένα πρόγραμμα με την ονομασία «Δράση για την Αθήνα» από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, όπου περιλαμβάνονταν πολλές προτάσεις, αστυνομικού κυρίως τύπου, που περιελάμβαναν και τα «εκδιδόμενα πρόσωπα».

Η γενική κατεύθυνση των προτάσεών τους λοιπόν ήταν και είναι:

«Ανοίξτε περισσότερα πορνεία, αρκεί να είναι αδειοδοτημένα, να πληρώνουν φόρους και να εκδίδουν αποδείξεις».
Εφταναν στο σημείο να προτείνουν μείωση της απαγορευτικής ακτίνας των 200 μέτρων από σχολεία, νοσοκομεία, κέντρα νεότητας, πλατείες, παιδικές χαρές κλπ. για την εγκατάσταση οίκων ανοχής στα 100 μέτρα, κυριολεκτικά δηλαδή δίπλα στους παραπάνω χώρους. Αναφέρεται μάλιστα ότι τη ρύθμιση αυτή την έχει προτείνει ο Δήμος της Αθήνας από το 2004, με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες για τη ...διευκόλυνση των επισκεπτών. Με αυτή τη ρύθμιση συμφωνεί η Νομαρχία, ενώ στο παρελθόν είχε συμφωνήσει και η Αστυνομία. Θυμίζουμε ότι ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ είχαν στηρίξει στην ΚΕΔΚΕ τη διευκόλυνση της αδειοδότησης των οίκων ανοχής με αποφάσεις των δημοτικών συμβουλίων, πρόταση που δεν πέρασε χάρη στην παρέμβαση του αγωνιστικού γυναικείου κινήματος και της ΟΓΕ. Είχαν προτείνει να εξεταστεί το ενδεχόμενο να δίνονται άδειες εργασίας στα εκδιδόμενα πρόσωπα εκτός σπιτιού, ως αυτοαπασχολούμενοι...
Και τώρα έχουν το θράσος να μιλάνε για μέτρα και υγειονομικές βόμβες , αυτοί οι ίδιοι πριν από δύο χρόνια διαπίστωναν ότι κοστίζουν πολύ οι 15ήμεροι έλεγχοι που γίνονται στις ιερόδουλες και μιλούσαν για κατάργηση αυτών των εξετάσεων με το αιτιολογικό ότι κοστίζουν ακριβά στο Δημόσιο (380.000 ευρώ για τα 2.000 άτομα με άδεια). Και δεν είναι μόνο αυτό. Ελεγαν τότε ότι αυτό το κόστος θα έπρεπε να καλύπτεται από το ΙΚΑ, αφού αυτές οι γυναίκες είναι μισθωτές... Αυτή είναι η πολιτική τους κατεύθυνση.

Σήμερα, που επικρατεί η ιδεολογία τού όλα πωλούνται και όλα εκπορνεύονται, έχουμε φτάσει στην αύξηση της σεξοβιομηχανίας, της ανδρικής, ακόμη και της παιδικής πορνείας, χαρακτηριστικό σύμπτωμα της σαπίλας και της βαθιάς αρρώστιας του καπιταλιστικού συστήματος.

Εμείς σαν εργαζόμενοι και σαν κάτοικοι των υποβαθμισμένων περιοχών , πρέπει να καταλάβουμε ότι :
 Η ρίζα της πορνείας βρίσκεται στο ίδιο το εκμεταλλευτικό κοινωνικό σύστημα. Και να παλέψουμε σήμερα για να μπει ένας φραγμός σε αυτή την ακραία μορφή εξαχρείωσης και τσαλαπατήματος της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και να προστατευθεί η Δημόσια Υγεία.